προσευχὴ τῆς ἀγάπης

Κύριε, Κάνε με ὄργανο τῆς εἰρήνης. Κάνε στὴ θέση τοῦ μίσους, νὰ βάζω τὴν ἀγάπη. Στὴ θέση τῆς ὕβρης, νὰ βάζω τὴν συγγνώμη. Στὴ θέση τῆς πλάνης, νὰ βάζω τὴν πίστη. Στὴ θέση τῆς διχόνοιας, νὰ βάζω τὴν ἕνωση. Στὴ θέση τῆς ἀπελπισίας, νὰ βάζω τὴν ἐλπίδα. Στὴ θέση τῆς λύπης, νὰ δίνω τὴ χαρά.Κύριε, Κάνε νὰ μὴ ζητῶ τόσο νὰ παρηγορηθῶ, ὅσο νὰ παρηγορῶ. Νὰ μὴ ζητῶ τόσο νὰ ἀγαποῦμαι, ὅσο νὰ ἀγαπῶ. Γιατὶ ὅταν δίνουμε λαβαίνουμε. Ὅταν λησμονοῦμε τὸν ἑαυτό μας, τὸν ξαναβρίσκουμε. Ὅταν συγχωροῦμε λαβαίνουμε τὴν ἄφεση. Ὅταν ἀποθνῄσκουμε, βρίσκουμε τὴν αἰώνια ζωή.

Τι σημαίνει ότι κάποιο άτομο είναι Μάστερ;

Στην ενεργειακή τέχνη του Ρέικι, ‘‘Μάστερ’’ σημαίνει Δάσκαλος. Είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται παραδοσιακά, για να αναφερθούμε στα άτομα που έχουν τον Τρίτο Βαθμό του Ρέικι (τον ανώτατο βαθμό) και που έχουν τη δυνατότητα να διδάσκουν και να προσφέρουν σε άλλα άτομα το δώρο του Ρέικι.

Μάστερ είναι ένα άτομο που έχει μάθει να εξασκεί πολύ καλά την τέχνη του, συνειδητά, ειλικρινά, με αγάπη, υπευθυνότητα και χαρά. Όπως ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι και ο Μιχαήλ Άγγελος είναι Μάστερ της ζωγραφικής και ο Μπαχ και ο Μπετόβεν Μάστερ της μουσικής, έτσι και τα άτομα που ολοκληρώνουν την εκπαίδευση τους στο Ρέικι είναι Μάστερ της θεραπευτικής αυτής τέχνης! Μάστερ σημαίνει ‘’μάστερ της τέχνης και του εαυτού μας’’ και όχι μάστερ σε σχέση με τους άλλους ή έναντι των άλλων.

Ο Μικάο Ουσούι είναι ο πρώτος Μάστερ του Ρέικι, αφού αυτός το ανακάλυψε, το οργάνωσε και το δίδαξε για πρώτη φορά. Ο Τσουζίρο Χαγιάσι είναι ο δεύτερος Μάστερ και η Χαβάγιο Τακάτα θεωρείται η τρίτη Μάστερ του Ρέικι. Μερικές φορές οι τρεις τους ονομάζονται και ‘’Γκραντ Μάστερς’’ (Μέγα Διδάσκαλοι), ένας όρος που τους ξεχωρίζει από τους μετέπειτα Δασκάλους.

Για κάθε άτομο μάστερ είναι στην ουσία ο Εαυτός του. Η εσωτερική του φωνή είναι ο μεγαλύτερός του Δάσκαλος. Θα ήταν ιδανικό κάθε άτομο να είναι Μάστερ: μάστερ των συναισθημάτων και των σκέψεών του, μάστερ του σώματός του, μάστερ του εαυτού του! Μάστερ της Ζωής του!

Για τον έλεγχο & την κριτική

Μπορώ να δω το Φως μέσα στους ανθρώπους, ακόμα και όταν δεν το εκδηλώνουν.
Κάθε άνθρωπος μπορεί. Είναι μια επιλογή που έχει κάθε στιγμή.
Αρκεί να θέλει & να είναι έτοιμος …

Μπορώ να υπερνικήσω τον πειρασμό να επεμβαίνω στα μαθήματα των άλλων ή στην δική τους αλήθεια.
Δεν είμαι αρμόδια να παρέμβω.
Ομοίως, ούτε οι άλλοι είναι αρμόδιοι να παρέμβουν στα δικά μου μαθήματα ή στη δική μου αλήθεια, για να την προσαρμόσουν στα δικά τους μέτρα & σταθμά.

- ‘Αυτό που λες δεν ισχύει!’
- Ισχύει για μένα.

Είναι σαφές πως ό,τι ισχύει για μένα, μπορεί να μην ισχύει για κάποιον άλλο.
Ό,τι είναι κατάλληλο για μένα, μπορεί να μην είναι κατάλληλο για κάποιον άλλο.
Και το αντίστροφο.
It’s Ok.
Θα υπάρχει κάτι άλλο που θα είναι κατάλληλο για κείνον / για μένα.

Μπορώ να αντιστέκομαι στον πειρασμό να κρίνω τους άλλους ή να τους ελέγχω.
Έχουν το δικό τους δρόμο.

Ομοίως, δεν επιτρέπω σε κανέναν να ασκεί έλεγχο σ’ εμένα.

Εγώ ορίζω τον εαυτό μου.
Εγώ ορίζω την ψυχή μου.
Θέτω τους δικούς μου κανόνες στη ζωή μου.
Έχω κι εγώ τον δικό μου δρόμο.

Δεν πειράζει αν κάποιοι όντως δεν καταλαβαίνουν
ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.
Δεν πειράζει αν κάποιοι αμφιβάλλουν.
Δεν πειράζει αν κάποιοι δεν εγκρίνουν.
Δεν πειράζει αν κάποιοι δεν μπορούν να ακολουθήσουν.

Έχω τον δικό μου δρόμο και θέλω να προχωρήσω.
Θέλω να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω.
Εστιάζω στην εξέλιξή μου.
Όλα τα υπόλοιπα τα προσπερνώ, με ειρήνη στην καρδιά μου.

Είμαι πέρα από την όποια εικόνα ή κριτική των άλλων για το άτομό μου.
Καλή ή κακή, δε με αγγίζει – δε με αφορά.

Αυτό που αληθινά είμαι δεν υπόκειται στην κρίση κανενός.
Το θέλω της ψυχής μου δεν υπόκειται στην κρίση κανενός.
Ο δρόμος μου στη ζωή δεν υπόκειται στην κρίση κανενός.

Τα παιχνίδια της προσωπικότητας των άλλων ανθρώπων δε με αγγίζουν.
Δε με αφορούν.
Τα προσπερνώ, με ειρήνη στην καρδιά μου.

Δεν είμαι εδώ για να υπηρετώ το εγώ κανενός.
Είμαι εδώ για να υπηρετώ το Φως.
Έχω επιλέξει να πορεύομαι στο Φως.

Εστιάζω μόνο σε ό,τι θέλω πραγματικά να προσελκύσω.
Ό,τι δεν είναι Φως, ό,τι δεν είναι Αγάπη,
το τυλίγω με Φως και Αγάπη.
Με Reiki ή χωρίς.
Και το απελευθερώνω, με ειρήνη στην καρδιά μου.
Και προχωρώ παρακάτω.

Αρνούμαι να διαπεράσω με τη σκέψη μου το σκοτάδι.
Αρνούμαι να ασχολούμαι με σκιές.
Έχω καλύτερα πράγματα να κάνω.

Έχω μια αποστολή στο Φως που με καλεί να προχωρήσω.
Να ανοίξω το βήμα μου στην υπηρεσία.

Εδώ που έχω έρθει – με δική μου απόφαση ψυχής -
έχω επιλέξει συνειδητά να υπηρετώ το Φως.

Κάποιος άλλος μπορεί να έχει κάνει μια διαφορετική επιλογή,
συνειδητά ή ασυνείδητα.
Είναι δικαίωμά του. Είναι δική του υπόθεση.
Δεν θα τον κρίνω.
Δεν θα επέμβω.
Θα σεβαστώ την επιλογή του.

Εδώ που έχουμε έρθει – με δική μας απόφαση ψυχής -
μας έχει δοθεί η ελευθερία να επιλέξουμε.
Έχουμε ελεύθερη επιλογή σε όλα.
Είναι ο συμπαντικός νόμος της ελεύθερης βούλησης.
Τον σέβομαι απόλυτα, όπως σέβομαι όλους τους συμπαντικούς νόμους.
Σέβομαι απόλυτα τις επιλογές των άλλων.
Ομοίως και οι άλλοι καλούνται να σεβαστούν τις δικές μου επιλογές.

Δίνω αποδοχή στους άλλους,
σε όποιο εξελικτικό στάδιο κι αν βρίσκονται ως ψυχές,
με όποιον ρυθμό και τρόπο έχουν επιλέξει να εξελίσσονται
στο γήινο πεδίο.
Εμπιστεύομαι το σχέδιο της ψυχής μου και το σχέδιο ψυχής κάθε ανθρώπου.

Το Θείο ενυπάρχει σε κάθε άνθρωπο.
Εμείς είμαστε το Φως του Κόσμου.

Εστιάζω στο Φως που είναι οι άλλοι γύρω μου.
Ανοίγω την καρδιά μου στην Αγάπη.
Ενεργοποιώ το Φως & την Αγάπη στη συμπεριφορά των άλλων.
Όπου κι αν βρίσκομαι,
φυτεύω σπόρους Φωτός και Αγάπης στους γύρω μου.
Με το χαμόγελό μου, με το βλέμμα μου, με τον λόγο μου,
με τη σκέψη μου.
Με υπομονή και επιμονή.
Είναι τα ‘μικρά’ πράγματα που κάνουν τη διαφορά…

Μπορεί να μη δω τους σπόρους να αναπτύσσονται και να μεγαλώνουν.
Δεν έχει σημασία.
Απελευθερώνω την ανάγκη μου να δω άμεσα αποτελέσματα.
Απελευθερώνομαι από την προσκόλληση στο αποτέλεσμα.
Μέσα μου γνωρίζω ότι έχω υπηρετήσει το Φως
εκεί που κλήθηκα κάθε φορά να υπηρετήσω.
Στην τράπεζα ή στο ταχυδρομείο, στη δουλειά μου, στην οικογένειά μου, στο σπίτι των φίλων μου, στο μέρος που πήγα για καφέ, στο σινεμά, στο μετρό ή στο λεωφορείο.
Με την παρουσία μου, τη συνειδητότητά μου και τη δόνησή μου
έχω επηρεάσει θετικά το περιβάλλον μου.
Έχω συμβάλλει στο να γίνει η διαφορά.
Και επιλέγω να συμβάλλω συνειδητά σε αυτό κάθε μέρα.
Κάθε μέρα καθρεφτίζω την αλλαγή που επιθυμώ να δω στον κόσμο.
Αυτό έχει σημασία.
Μένω γαλήνια μέσα σ’ αυτή την επίγνωση.

Και έτσι είναι.

Δάσκαλος –Μαθητής

Στην πορεία της ζωής μου μέχρι σήμερα βρέθηκα πολλές φορές στην θέση του μαθητή και αργότερα στην θέση του δασκάλου.

Και κατά συνέπεια βρέθηκα αντιμέτωπη με την ομορφιά καθώς και των δυσκολιών που απορρέουν από μια τέτοια σχέση.

Από την πλευρά της δασκάλας του Ρεικι που βρίσκομαι τώρα θα επιχειρήσω να κάνω μια ανάλυση στο φλέγον αυτό ζήτημα που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και λεπτότητα.

Από την στιγμή που γεννιόμαστε και κατά την διάρκεια της ζωής μας συναντούμε πολλούς δασκάλους στο πνευματικό μας μονοπάτι. Αυτοί χωρίζονται στους Τυπικούς και στους Άτυπους.
Τυπικοί δάσκαλοι είναι οι γονείς, οι συγγενείς, δάσκαλοι στο σχολείο, καθηγητές, εκπαιδευτές, συγγραφείς, άνθρωποι που μιλούν μέσα από άρθρα, βιβλία, κινηματογραφικά έργα.

Άτυποι είναι οι δάσκαλοι τους οποίους επιλέγουμε συνειδητά για μικρό ή και για μεγαλύτερο διάστημα.

Γιατί όμως χρειαζόμαστε έναν δάσκαλο?

Η εμπειρία μου έδειξε ότι με τα μάτια μας μόνο δεν μπορούμε να «δούμε» τον εαυτό μας. Μέσα από έναν καθρέπτη βλέπουμε πιο εύκολα τους φόβους, τα μπλοκαρίσματα ,τις περιοχές που χρειάζονται θεραπεία.

Μέσα από τον δάσκαλο ,μέσω παρόμοιων σχέσεων φωτίζεται το δικό μας θέμα. Το συνειδητοποιούμε πιο εύκολα και έτσι οδηγούμαστε στην συναισθηματική θεραπεία.
Κάποιοι νομίζουν ότι επειδή έχουν απευθείας προσωπικές συζητήσεις με την ανώτερη δύναμη και τον ανώτερο εαυτό τους ένας δάσκαλος δεν τους είναι απαραίτητος για την πνευματική τους εξέλιξη.

Προσωπική μου γνώμη είναι ότι ο Ανώτερος εαυτό μας καθώς και η Ανώτερη Δύναμη μπορούν εφόσον έχουμε ισχυρή σύνδεση και πιστεύω να μας δώσουν απαντήσεις και οδηγίες που χρειαζόμαστε για τον τρόπο που θα περπατήσουμε στο μονοπάτι της Αλήθειας μας.

‘Όμως χωρίς την βοήθεια και την εξάσκηση από έναν δάσκαλο ίσως να μην μπορούμε να γειώσουμε τεχνικές και γνώση στην σωστή τους θέση στην καθημερινή ζωής μας.

Ένας πνευματικός δάσκαλος μας δείχνει τον τρόπο να βαδίσουμε και να βρούμε τον Δρόμο για την προσωπική μας εξέλιξη. Μας βοηθάει να εξερευνήσουμε ένα ξένο περιβάλλον που δεν το γνωρίζουμε .Είναι ένας έμπιστος οδηγός, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Εμείς καλούμαστε να δράσουμε, να κινηθούμε, να διαλέξουμε κατεύθυνση και να επιλέξουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε.

Ένας δάσκαλος του Ρεικι δεν είναι και απαραίτητα ένας πνευματικός δάσκαλος. Χρειάζεται να έχει την ικανότητα και να γνωρίζει πώς να συντονίζει και να εκπαιδεύει τους άλλους .
Οι δάσκαλοι του Ρείκι μπορούν να γίνουν πνευματικοί δάσκαλοι εφόσον συνεχίσουν να δουλεύουν πάνω στην προσωπική τους ανάπτυξη και εξέλιξη.

Πολλοί αναζητούν να επωφεληθούν από τον εσωτερισμό για να πετύχουν π.χ. κέρδη σε χρήματα ,θέση, κύρος ,αγάπη κλπ.

Καθετί ανθρώπινο έχει τέλος οπότε είναι και μη τέλειο, Ατελές. Το να απαιτούμε τελειότητα δείχνει έλλειψη γνώσης της ανθρώπινης φύσης.

Όταν εκπαιδεύουμε άλλους θα πρέπει να επαναλαμβάνουμε ότι ίσως αύριο να υπάρχουν καλύτερες τεχνικές.

Ενας πνευματικός δάσκαλος προκαλεί τους μαθητές του να αμφισβητούν κάθε απόψή του και πιστεύω του ώστε να γίνουν ανεξάρτητοι και να αναπτύξουν έναν υπεύθυνο τρόπο σκέψης.
Κατά συνέπεια δεν απαιτούν «τυφλή πίστη». Σκοπός του κάθε δασκάλου είναι να προάγει την ανθρώπινη εξέλιξη και όχι να κατοχυρώσει και να περάσει τα προσωπικά του «θέλω» μέσω των ανθρώπων που διδάσκει.

«Πίνουμε» και από άλλες πηγές. Μαθαίνουμε και από άλλους δασκάλους.

Ενας πνευματικός δάσκαλος βοηθάει  μέσα από την βαθιά του αγάπη και τα ειλικρινά του συναισθήματα τους μαθητές να αναπτυχθούν υπεύθυνα και να μεγαλώσει η συνειδητότητά τους ακόμα και αν είναι ενάντια των δικών του απόψεων.

Ο Μαθητής κερδίζει από μια μακρά εκπαίδευση. Οσο πιο βαθειά είναι η σχέση και η εμπιστοσύνη που εχει αναπτυχθεί τόσο πιο ουσιαστική η μεταμόρφωση.

Ποια είναι όμως η στιγμή που περνάμε στην φάση της «αποκοπής» από τον ενίοτε δάσκαλο?
Το κόψιμο της χορδής είναι απαραίτητο μετά από μια περίοδο 2-5 χρόνων για να μην υπάρχουν εξαρτήσεις.

Το τέλος μιας περιόδου πνευματικής εκπαίδευσης δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο να διδαχθούμε.

Αφού κοπεί η χορδή υπάρχει η δυνατότητα μιας υγιούς ισόπλευρης συνεργασίας.

Οι πνευματικοί δάσκαλοι δεν  προτείνουν λύσεις σε προβλήματα και δεν αναδεικνύουν αλήθειες. Αντίθετα ψάχνουν για πληροφορίες και δυνατότητες/ικανότητες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν πρακτικά ώστε να κάνουν τους άλλους να συνεχίσουν να αναπτύσσονται.

Δεν διαφημίζονται για τις καλύτερες τιμές τους αλλά με το ποιοι είναι και τι μήνυμα μεταφέρουν.

Δεν είναι δουλειά τους να δίνουν απαντήσεις αλλά να κάνουν ερωτήσεις.

Τέλος οι πνευματικοί δάσκαλοι δεν εκμεταλλεύονται τους μαθητές τους οικονομικά ή  σεξουαλικά ούτε τους κάνουν να εξαρτώνται από αυτούς.

Reiki & Χριστική Συνειδητότητα

Συνήθως, όσοι μιλούν για τη Συμπαντική Ενέργεια της Ζωής, που στον χώρο των ενεργειακών θεραπειών αποδίδεται με τον όρο Reiki, κάνουν λόγο για μια Ουράνια Πηγή αυτής της ενέργειας, η οποία στα αυτιά κάποιων ανθρώπων ίσως ακούγεται ως κάτι το πολύ γενικό και αόριστο…

Για μένα, προσωπικά, η μοναδική Πηγή αληθινής Ζωής δεν μπορεί να είναι άλλη από τον ίδιο τον Ζωοδότη Θεό.

Και, για μένα, ο μοναδικός Θεός που δίνει Αληθινή Ζωή είναι ο Ζωοδότης Χριστός. (“Ότι παρά σοι Πηγή Ζωής, εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως¨).

Ο Ήλιος που γεννά τη ζωή πάνω στη Γη είναι το Πνεύμα του Παντοκράτορα Χριστού, του Θεού της αληθινής Αγάπης, που δίνει αληθινό Φως, αληθινή πνοή & ανάσα ζωής στις ψυχές και τις καρδιές των ανθρώπων.

Γι’ αυτό και όταν οραματιζόμαστε την Ουράνια Πηγή του Reiki, φέρνουμε στον νου μας τον ζωοδότη Ήλιο.

Για μένα το Reiki και η Χριστική ενέργεια – συνειδητότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα.

Είναι αλήθεια ότι το Reiki δεν έχει να κάνει με θρησκείες.

Όπως, επίσης, είναι αλήθεια – τουλάχιστον για μένα – ότι ο Χριστός δεν μπορεί να είναι απλώς μια θρησκεία.

Είναι η ίδια η πνοή της ζωής για τις ψυχές των ανθρώπων, το Φως του Φωτός, το μοναδικό αληθινό Φως του Κόσμου, Μέγα Φως στις ψυχές και τις καρδιές όλων των ανθρώπων που Τον αγαπούν, Τον δέχονται μέσα τους και Τον ακολουθούν.

Περί ‘δασκάλων’

Επίγειοι δάσκαλοι ΔΕΝ υπάρχουν.  Είναι μεγάλη πλάνη να πιστεύει κανείς ότι κάποιος που μεταδίδει σε άλλους ανθρώπους ένα σύστημα ενεργειακής θεραπείας μετατρέπεται αυτόματα σε πνευματικό δάσκαλο.  Οτιδήποτε μπορούμε να μάθουμε και να μεταδώσουμε στους άλλους δεν είναι παρά μια σταγόνα στον ωκεανό της Άπειρης Σοφίας του Ενός Ζώντος Θεού.  Η εμπειρία έχει αποδείξει περίτρανα πως οτιδήποτε μας κάνει να αξιώνουμε για τους εαυτούς μας τον τίτλο του δασκάλου στο πεδίο της ύλης είναι παγίδα του εγώ.

Reiki Master σημαίνει 1) είμαι Reiki, δηλ. είμαι Ένα με την Ενέργεια της Ζωής του Σύμπαντος, δεν “κάνω Reiki” και 2) είμαι κύριος (master) του εαυτού μου, που σημαίνει “κυριαρχώ πάνω στα πάθη μου και στην προσωπικότητά μου (το εγώ μου)”, για να εκδηλώνεται μέσα από μένα ελεύθερα το θέλω της ψυχής μου και η Θεία Βούληση του Ανώτερου Εαυτού μου.

Αυτό δεν μπορεί να πει κανείς ότι ‘το ‘χει’ και μετά να εφησυχαστεί, στεφανωμένος με τις δάφνες ενός απατηλού τίτλου που κολακεύει το εγώ του και καλλιεργεί την έπαρση και τον πνευματικό ανταγωνισμό.

Το να είναι κανείς κύριος του εαυτού του – αν μη τι άλλο – είναι ένας καθημερινός αγώνας που απαιτεί διαρκή επαγρύπνηση και σύνδεση με το Θεϊκό στοιχείο (‘αγρυπνείτε και προσεύχεσθε’). Είναι ο δύσκολος αλλά και ο μοναδικός αληθινός δρόμος προς την αναγνώριση του αληθινού εαυτού και προς την αυτοπραγμάτωση. Και μέχρι τελευταίας πνοής, αγώνος χρήζει.

Αυτό που εμείς κάνουμε, μέσα από τα ταξίδια των ψυχών μας στον κόσμο της ύλης, είναι ότι μοιραζόμαστε την πληροφορία του Φωτός για την εξέλιξή μας & για την εξέλιξη του Όλου.  Μέσα από το ενεργειακό θεραπευτικό σύστημα του Reiki εφελκύουμε περισσότερο Φως στους φορείς μας και ταυτόχρονα το διοχευτεύουμε στη Μητέρα Γη, με την οποία οι υλικοί φορείς μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι.  Η εφέλκυση και η διοχέτευση περισσότερου Φωτός ανυψώνει εμάς και τον πλανήτη σε μια ανώτερη κατάσταση ύπαρξης, σε μια ανώτερη συνειδητότητα, και εξυπηρετεί το Μεγάλο Σχέδιο για τη μετάβαση της ανθρωπότητας στην 5η διάσταση.

Όταν λειτουργούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο και με καθαρή πρόθεση, τιμάμε αυτό που αληθινά είμαστε:  Εργάτες του Φωτός.

Ο Σκοπός που οι πνευματικοί Δάσκαλοι στις ανώτερες διαστάσεις της Ύπαρξης γνωρίζουν και υπηρετούν καθοδηγεί τις δικές μας μικρές θελήσεις.  Και έτσι, το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός υλοποιείται επάνω στη Γη.

Οι Αρχές του Ρέικι

Ο δόκτωρ Ουσούι πίστευε ότι πρώτα πρέπει να θεραπεύσουμε το νου και το πνεύμα για να μπορέσουμε να έχουμε και ένα σώμα υγιές. Αλλιώς η αρρώστια επιστρέφει πολλές φορές πιο δυνατή.

Για το λόγο αυτό εφάρμοζε και ακολουθούσε πέντε αρχές που τις επέβαλλε στους μαθητές του και έπρεπε να ζουν σύμφωνα με αυτές αν ήθελαν να διδάξουν το Ρέικι και σε άλλους αλλά και γενικότερα για την πνευματική τους ανάπτυξη. Είναι πολύ σημαντικό να εμβαθύνουμε σε αυτές τις αρχές ,να τις μελετήσουμε με την καρδιά μας και να διαλογιστούμε πάνω σε αυτές.  Πάνω στην επιτάφια επιγραφή γράφονται τα εξής για αυτές τις αρχές:

«Αν ακολουθήσετε αυτές τις αρχές θα κατακτήσετε την γαλήνη των αρχαίων σοφών. Για να αρχίσετε να διαδίδετε το σύστημα Ρέικι, πρέπει να αρχίσετε από κάτι που είναι κοντινό σε σας (από τον εαυτό σας), μην αρχίσετε από κάτι που είναι απόμακρο όπως η φιλοσοφία ή η λογική.
Κάθε πρωί και βράδυ καθίστε σιωπηλοί και ακίνητοι με τα χέρια διπλωμένα στην θέση «γκάσο» (στην καρδιά).Ακολουθήστε τις βασικές αρχές ,εξαγνιστείτε και ησυχάστε .Ασχοληθείτε με την καρδιά σας και κάντε πράγματα που σας υπαγορεύει το σιωπηλό κομμάτι μέσα σας. Όλοι μπορούν να κατακτήσουν το Ρέικι, γιατί ξεκινά από μέσα μας!»

Μόνο για σήμερα ΜΗΝ ΘΥΜΩΝΕΙΣ.

Παρατήρησε τον θυμό σου και κατανόησε την αιτία του. Ίσως πολλές φορές να μην μπορείς να τον σταματήσεις. Και δεν χρειάζεται άλλωστε. Μπορεί να σου κάνει καλό να βγει προς τα έξω αυτό που σε ενοχλεί και σε κάνει να θυμώνεις. Επίσης μπορεί να κάνει καλό στον άνθρωπο που απευθύνεται. Ίσως να χρειάζεται για κάποιο λόγο να τον «ταρακουνήσουμε». Όπως και να έχει δες τον θυμό σου πιο πέρα από μια έκρηξη της στιγμής. Δες αν σου έχει γίνει συνήθεια να θυμώνεις και να αντιδράς σε όλους και σε όλα όταν δεν γίνονται όπως εσύ τα θέλεις. Αντί να προσπαθείς να ελέγξεις τον θυμό σου κοίταξε μέσα στην καρδιά σου και την θλίψη που υπάρχει εκεί. Κατανόησε και αναγνώρισε την και αντιμετώπισέ τη. Δες τι υπάρχει πίσω από αυτή την θλίψη και κλάψε για αυτό. Κλάψε για την απώλεια που μπορεί να έχεις νιώσει για την αποτυχία και ότι σε κάνει να είσαι ακόμα θλιμμένος και θυμωμένος χωρίς να προσπαθείς να διώξεις τον πόνο. Και τότε ο θυμός θα αρχίσει να χάνεται σιγά και στην θέση του θα μπουν όμορφα συναισθήματα φωτεινά και θετικά .

Μόνο για σήμερα ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ.

Η ανησυχία για το κάθε τι σου δηλητηριάζει το σώμα, το νου και την ψυχή. Σου προκαλεί ένταση, φόβο και ενοχή και όλα αυτά μαζί σε κάνουν δυστυχισμένο. Σε απομακρύνουν από το να ζήσεις αυτά που θα σου φέρει η στιγμή. Παρέμεινε με πίστη ανοιχτός σε όλα τα όμορφα πράγματα και άφησε την ροή να σε παρασύρει εκεί που χρειάζεται να πας χωρίς να υποφέρεις και  να αγωνιάς. Όταν καταλάβεις ότι η ανησυχία είναι κάτι που δεν συμβαίνει μόνο σε σένα αλλά και σε πολλούς άλλους γύρω σου τότε έχεις την επιλογή είτε να την ενεργοποιήσεις και να συνεχίσεις να ανησυχείς είτε να σταματήσεις και να προχωρήσεις παρακάτω με δημιουργία και θάρρος. Επιτρέποντας την θεϊκή βοήθεια και προστασία να έρθει κοντά σου. Είναι μέχρι να καταλάβεις ότι για ότι σου συμβαίνει έχεις εσύ την επιλογή.

Να είσαι ευγνώμων.

Να είσαι ευγνώμων για κάθε έμβιο όν. Για την ζωή την ίδια. Δεν χρειάζεται να έχεις κάποιον ιδιαίτερο λόγο για να δείξεις ευγνωμοσύνη. Ας είσαι ευγνώμων για οτιδήποτε σου παρουσιαστεί στην ζωή σου. Για τους φίλους και τους εχθρούς , για την επιτυχία και την αποτυχία, για τις ευκολίες και τις δυσκολίες. Για το θείο δώρο της Αγάπης και την ευκαιρία που είχες στην «ζωή». Ξύπνησε το πρωί και ξεκίνα  την ημέρα σου με ένα μεγάλο «Ευχαριστώ». Νοιώσε στην καρδιά σου την ευγνωμοσύνη, άφησε να κυλήσει μέσα σου σαν ευλογία και θα δεις πως θα ξεχειλίσεις από γαλήνη και γλυκύτητα και πόσο γρήγορα θα την μεταδόσεις και στους γύρω σου. Απλά δοκίμασέ το.

Δούλεψε σκληρά.

Αυτή η αρχή έχει να κάνει με το πόσο σεβόμαστε την δουλειά που έχουμε επιλέξει να κάνουμε. Όλες οι δουλειές είναι άξιες για σεβασμό αγάπη  και ευγνωμοσύνη. Ας δεχτούμε το γεγονός ότι μας επιτρέπουν να ζούμε με αξιοπρέπεια, τίμια και να εκπληρώνουμε με αγάπη το σκοπό για τον οποίο ήρθαμε στην γη. Όσο είμαστε συνεπείς στον ρόλο που έχουμε αναλάβει σε μια κοινωνία αυτό μας φέρνει πιο κοντά στο να νοιώθουμε χαρά και ολοκλήρωση. Κάθε τι που κάνουμε ας το κάνουμε με αγάπη και αφοσίωση και θα έχουμε πάντα αφθονία και ευημερία.

Τίμα τους άλλους.

Τίμα και σεβάσου κάθε άνθρωπο γύρω σου. Τίμα τους γονείς σου και τους ηλικιωμένους.
Οι γονείς μας έφεραν στην ζωή, μας φρόντισαν και μας δίδαξαν ότι μπορούσαν.
Ακόμα και αν έκαναν λάθη τους οφείλουμε σεβασμό και συγχώρεση.
Έτσι εξυψώνουμε τον εαυτό μας και οδηγούμαστε σε μια βαθύτερη εσωτερική γαλήνη και ηρεμία. Ας νοιώσουμε την συμπόνια για κάθε πλάσμα και ας δούμε πόσο μεγάλη μπορεί να γίνει μια αγκαλιά . Τιμώντας τους άλλους τιμάμε την ίδια την ύπαρξη και βοηθάμε τον εαυτό μας να ανέβει ακόμα ένα σκαλοπάτι που θα τον οδηγήσει ακόμα πιο ψηλά στον πνευματικό κόσμο και στην ευτυχία.

Μόνο για σήμερα

“Τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από ετούτη τη μέρα.”
Johann Wolfgang von Goethe

Κάθε πρωί που ανατέλλει ο Ήλιος, είναι όντως μια καινούργια μέρα, μια καινούργια αρχή, μια νέα σελίδα στο βιβλίο της ζωής. Η ευκαιρία να γραφτεί ένα νέο σενάριο και να παιχτεί στην οθόνη της ζωής.

(Η Scarlett O’Hara δεν είπε ψέμματα…
Ούτε ο Κωνσταντίνος Καβάφης…)

“Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·”

Κάθε καινούργια μέρα είναι σαν ένα άγραφο χαρτί, όπου μπορούμε να γράψουμε όποια ιστορία θέλουμε, όποιο σενάριο θέλουμε να ζήσουμε.
Αρκεί κι εμείς να είμαστε σαν άγραφο χαρτί.
Ανοιχτοί, με θετικές προσδοκίες, αλλά χωρίς προσκολλήσεις.

“Κάθε μέρα, είμαι όλο και πιο κοντά στην επίτευξη των στόχων μου”.

Είναι γεγονός!
Μπορώ να πιστέψω σ’ αυτό.
Και δεν χρειάζεται να σκέφτομαι πόσες πολλές μέρες θα χρειαστώ για να φθάσω εκεί που θέλω.
Θα φθάσω την κατάλληλη στιγμή.
Αρκεί να μην παραιτηθώ.
Ένας Πολεμιστής του Φωτός δεν εγκαταλείπει ποτέ.
Γιατί ξέρει ότι δεν έχει σημασία ούτε πόσο γρήγορα θα πάει, ούτε πόσο τέλεια θα τα πάει.
Σημασία έχει απλά να συνεχίσει.
Με τον δικό του ρυθμό.
Μόνο για σήμερα.

“Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου”.

Δεν υπάρχει λόγος για βιασύνη, διότι…
“Όλα όσα επιθυμώ, είναι ήδη υλοποιημένα
… εντός μου”.

Μπορώ να χαλαρώσω μέσα σ’αυτή την επίγνωση.

Μπορώ να γνωρίζω ότι αυτά που είναι ήδη υλοποιημένα μέσα σε μένα,
θα εκδηλωθούν και έξω από μένα, στον κόσμο μου.

Γνωρίζω ότι θα φθάσω στην Ιθάκη μου, επομένως μέχρι τότε μπορώ να χαλαρώσω, να αφεθώ στη ροή και να απολαύσω τη διαδρομή…

Και οι καλύτεροι φίλοι μου σ’αυτό το ταξίδι είναι ο Νόμος της Έλξης και η θετική μου σκέψη, γιατί κάνουν τη διαδρομή μου αυτό που πραγματικά θέλω να είναι… όμορφη, χαρούμενη, ανάλαφρη, ενδιαφέρουσα…

“Ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει η σημερινή μέρα είναι τώρα δικό μου”.

Και έτσι είναι!

Carpe diem!

Η ιστορία του Ρέικι (ΙΙΙ)

Ο Δρ. Τζουζίρο Χαγιάσι (Dr. Chujiro Hayashi, 1878-1940), ένας συνταξιούχος αξιωματικός και ιατρός του Ιαπωνικού Πολεμικού Ναυτικού, υπήρξε μαθητής του Δρ. Μικάο Ουσούι. Μυήθηκε στη θεραπευτική τέχνη του Ρέικι το 1925, σε ηλικία 47 ετών, και έγινε ένας από τουςστενότερους συνεργάτες του Sensei Ουσούι. Όταν ο Sensei Ουσούι ένιωσε πως πλησίαζε το τέλος της ζωής του, μύησε τον Χαγιάσι στο επίπεδο του Grand Master και του παρέδωσε το περιεχόμενο των διδασκαλιών του, με σκοπό να διασωθεί η θεραπευτική τέχνη του Ρέικι. Ο Δρ. Χαγιάσι διαδέχθηκε τον Sensei Ουσούι μετά το θάνατό του, το 1926, και έγινε ο δεύτερος Grand Master του Ρέικι.

Ο Χαγιάσι είχε μια μικρή ιδιωτική κλινική στο Τόκυο, γνωστή ως “Hayashi Reiki Kenkyu-kai”, όπου το Ρέικι χρησιμοποιούνταν για θεραπευτικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς. Διέθετε 8 κλίνες και 16 θεραπευτές, οι οποίοι έδιναν σε κάθε ασθενή Ρέικι σε ζεύγη. (Στον κάθε ασθενή, δηλαδή, αντιστοιχούσαν δύο θεραπευτές). Στην κλινική του Δρ. Χαγιάσι αντιμετωπίστηκαν ασυνήθιστα βαριές ασθένειες. Στις πολύ σοβαρές περιπτώσεις, η εφαρμογή του Ρέικι ήταν σε 24ωρη βάση και συχνά ο ασθενής δεχόταν συμπαντική θεραπευτική ενέργεια από πολλούς θεραπευτές ταυτόχρονα. Στην κλινική αυτή μπορούσε, επίσης, κανείς να εκπαιδευτεί στο Ρέικι, εφόσον το επιθυμούσε.

Κατά την περίοδο που είχε την κλινική, ο Δρ. Χαγιάσι ολοκλήρωσε τη συγγραφή του εκπαιδευτικού εγχειριδίου “Usui Reiki Hikkei”, το οποίο είχε αρχίσει να γράφει με τη βοήθεια του Sensei Ουσούι κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του και το οποίο περιλαμβάνει βασικές θέσεις χεριών για την αντιμετώπιση διαφόρων ασθενειών. Η κλινική του Δρ. Χαγιάσι έκλεισε πριν ξεσπάσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, με τον θάνατο του στις 10 Μαΐου του 1940. Μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Δρ. Χαγιάσι είχε μυήσει 13 (ή κατά άλλους 17) Reiki Masters, ανάμεσα στους οποίους και τη διάδοχό του, την τρίτη κατά σειρά Grand Master του Ρέικι, Χαβάγιο Τακάτα (Hawayo Takata).

Η Χαβάγιο Τακάτα (1900-1980), γεννημένη στο νησί Kauai της Χαβάης από Ιάπωνες μετανάστες γονείς, ήταν Αμερικανίδα υπήκοος. Ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου με τον Saichi Takata, λογιστή στη φυτεία ζαχαροκάλαμου, όπου εργαζόταν ο πατέρας της, στην ηλικία όμως των 30 ετών ήταν ήδη χήρα με δύο μικρά κορίτσια. Από τότε, για να επιβιώσει η ίδια και τα παιδιά της, αναγκάστηκε να εργάζεται πολύ σκληρά, χωρίς να ξεκουράζεται σχεδόν καθόλου. Πέντε χρόνια αργότερα, ο οργανισμός της είχε επιβαρυνθεί με κοιλιακούς πόνους, ασθένεια των πνευμόνων και νευρικό κλονισμό. Η ίδια είχε φτάσει στα όρια των σωματικών και πνευματικών της δυνάμεων.

Λίγο μετά την εκδήλωση των ασθενειών της, το 1935, μία από τις αδελφές της πέθανε, και η Χαβάγιο Τακάτα βρέθηκε στον δρόμο για την Ιαπωνία, όπου είχαν μετακομίσει οι γονείς της, για να τους ανακοινώσει το δυσάρεστο νέο. Η ίδια ένιωθε μέσα της πως στην Ιαπωνία θα έβρισκε βοήθεια για να αποκαταστήσει την υγεία της. Έφτασε στην Ιαπωνία και ήταν στο χειρουργείο, έτοιμη να υποστεί εγχείρηση για αφαίρεση όγκου, όταν άκουσε μια εσωτερική φωνή να της λέει ότι η επέμβαση δεν ήταν καθόλου απαραίτητη και ότι υπήρχε και άλλος τρόπος να θεραπευτεί. Ενδιαφέρθηκε να μάθει για άλλες μεθόδους θεραπείας και ο γιατρός της την παρέπεμψε στην κλινική “Hayashi Reiki Kenkyu-kai”.

Στην κλινική του Δρ. Χαγιάσι, η Χαβάγιο Τακάτα δεχόταν Ρέικι καθημερινά από δύο θεραπευτές. Μέσα σε τέσσερις μόλις μήνες η υγεία της, όχι μόνο είχε βελτιωθεί, αλλά είχε αποκατασταθεί πλήρως. Εντυπωσιασμένη από τα αποτελέσματα της θεραπείας της, ενδιαφέρθηκε να εκπαιδευτεί και η ίδια στην πρακτική του Ρέικι. Στην αρχή δε δέχτηκαν να ικανοποιήσουν την επιθυμία της. Με τη δύναμη της θέλησής της, όμως, η Χαβάγιο Τακάτα κατάφερε να συναντήσει τον Δρ. Χαγιάσι, και τότε του δήλωσε την προθυμία της να θέσει τον εαυτό της στην υπηρεσία του Ρέικι με όλη της την ψυχή και να παραμείνει στην Ιαπωνία για όσο καιρό θα χρειαζόταν για την εκπαίδευσή της. Ο Χαγιάσι συμφώνησε και, έτσι, η Τακάτα έγινε μαθήτριά του. Παρέμεινε στην Ιαπωνία για έναν ολόκληρο χρόνο και είχε καθημερινή ενασχόληση με το Ρέικι. Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής της απέκτησε πολλές γνώσεις και μεγάλη εμπειρία.

Το 1937 η Χαβάγιο Τακάτα επέστρεψε στην Χαβάη με τις κόρες της, όπου ανέπτυξε πολύ επιτυχημένη δραστηριότητα ως θεραπεύτρια. Συνέχισε την εκπαίδευσή της στο πλευρό του Δρ. Χαγιάσι, όταν ο τελευταίος την επισκέφτηκε το 1938 μαζί με την κόρη του, για να τη βοηθήσει στην προσπάθειά της να εδραιώσει το Ρέικι ως θεραπευτική πρακτική στην Χαβάη. Τον Φεβρουάριο του 1938, ο Δρ. Χαγιάσι μύησε την Χαβάγιο Τακάτα στον Τρίτο Βαθμό του Ρέικι (Reiki Master) και έπειτα ο ίδιος και η κόρη του επέστρεψαν στην Ιαπωνία. Η Χαβάγιο Τακάτα ήταν η δέκατη τρίτη και τελευταία Reiki Master που μύησε ο Δρ. Χαγιάσι.

Το 1940 ο Χαγιάσι προαισθανόταν το ξέσπασμα του πολέμου ανάμεσα στην Ιαπωνία και τις Η.Π.Α. και γνώριζε ότι θα τον καλούσαν να υπηρετήσει ξανά στο Ιαπωνικό Πολεμικό Ναυτικό, κάτι το οποίο δεν μπορούσε μέσα του να δεχθεί. Υστερα από ένα διαισθητικό όνειρο, η Χαβάγιο Τακάτα τον επισκέφθηκε στην Ιαπωνία, όπου συζήτησαν για τον επικείμενο πόλεμο, για τη διασφάλιση της προστασίας της και της διδασκαλίας του Ρέικι. Ο Δρ. Χαγιάσι εμπιστεύτηκε στην Χαβάγιο Τακάτα τη συνέχιση του έργου του και, μετά τη συζήτησή τους, ενδύθηκε όπως όριζε η ιαπωνική παράδοση του Seppuku και εγκατέλειψε το σώμα του.

Μετά τον τελετουργικό θάνατό του, η Χαβάγιο Τακάτα τον διαδέχτηκε ως Grand Master. Έζησε και εργάστηκε ως θεραπεύτρια στη Χαβάη για πολλά χρόνια, η ίδια όμως άρχισε να μυεί Reiki Masters στην ηλικία των εβδομήντα ετών. Από το 1970 μέχρι το θάνατό της, το 1980, μύησε συνολικά είκοσι δύο Reiki Masters στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά.

Τον Αύγουστο του 1980 η Χαβάγιο Τακάτα ίδρυσε μαζί με ορισμένους Reiki Masters την American Reiki Association. Σκοπός του Συνδέσμου αυτού ήταν να οργανώνει και να συντονίζει τη διδασκαλία του Ρέικι. Τον πρώτο αυτό Οργανισμό διαδέχθηκαν άλλοι δύο, που σήμερα εκπροσωπούν το Ρέικι, και οι δύο με έδρα τις Η.Π.Α.: The American International Reiki Association (T.A.I.R.A.) και The Reiki Alliance.