Η ιστορία του Ρέικι (ΙΙΙ)

Ο Δρ. Τζουζίρο Χαγιάσι (Dr. Chujiro Hayashi, 1878-1940), ένας συνταξιούχος αξιωματικός και ιατρός του Ιαπωνικού Πολεμικού Ναυτικού, υπήρξε μαθητής του Δρ. Μικάο Ουσούι. Μυήθηκε στη θεραπευτική τέχνη του Ρέικι το 1925, σε ηλικία 47 ετών, και έγινε ένας από τουςστενότερους συνεργάτες του Sensei Ουσούι. Όταν ο Sensei Ουσούι ένιωσε πως πλησίαζε το τέλος της ζωής του, μύησε τον Χαγιάσι στο επίπεδο του Grand Master και του παρέδωσε το περιεχόμενο των διδασκαλιών του, με σκοπό να διασωθεί η θεραπευτική τέχνη του Ρέικι. Ο Δρ. Χαγιάσι διαδέχθηκε τον Sensei Ουσούι μετά το θάνατό του, το 1926, και έγινε ο δεύτερος Grand Master του Ρέικι.

Ο Χαγιάσι είχε μια μικρή ιδιωτική κλινική στο Τόκυο, γνωστή ως “Hayashi Reiki Kenkyu-kai”, όπου το Ρέικι χρησιμοποιούνταν για θεραπευτικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς. Διέθετε 8 κλίνες και 16 θεραπευτές, οι οποίοι έδιναν σε κάθε ασθενή Ρέικι σε ζεύγη. (Στον κάθε ασθενή, δηλαδή, αντιστοιχούσαν δύο θεραπευτές). Στην κλινική του Δρ. Χαγιάσι αντιμετωπίστηκαν ασυνήθιστα βαριές ασθένειες. Στις πολύ σοβαρές περιπτώσεις, η εφαρμογή του Ρέικι ήταν σε 24ωρη βάση και συχνά ο ασθενής δεχόταν συμπαντική θεραπευτική ενέργεια από πολλούς θεραπευτές ταυτόχρονα. Στην κλινική αυτή μπορούσε, επίσης, κανείς να εκπαιδευτεί στο Ρέικι, εφόσον το επιθυμούσε.

Κατά την περίοδο που είχε την κλινική, ο Δρ. Χαγιάσι ολοκλήρωσε τη συγγραφή του εκπαιδευτικού εγχειριδίου “Usui Reiki Hikkei”, το οποίο είχε αρχίσει να γράφει με τη βοήθεια του Sensei Ουσούι κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του και το οποίο περιλαμβάνει βασικές θέσεις χεριών για την αντιμετώπιση διαφόρων ασθενειών. Η κλινική του Δρ. Χαγιάσι έκλεισε πριν ξεσπάσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, με τον θάνατο του στις 10 Μαΐου του 1940. Μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Δρ. Χαγιάσι είχε μυήσει 13 (ή κατά άλλους 17) Reiki Masters, ανάμεσα στους οποίους και τη διάδοχό του, την τρίτη κατά σειρά Grand Master του Ρέικι, Χαβάγιο Τακάτα (Hawayo Takata).

Η Χαβάγιο Τακάτα (1900-1980), γεννημένη στο νησί Kauai της Χαβάης από Ιάπωνες μετανάστες γονείς, ήταν Αμερικανίδα υπήκοος. Ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου με τον Saichi Takata, λογιστή στη φυτεία ζαχαροκάλαμου, όπου εργαζόταν ο πατέρας της, στην ηλικία όμως των 30 ετών ήταν ήδη χήρα με δύο μικρά κορίτσια. Από τότε, για να επιβιώσει η ίδια και τα παιδιά της, αναγκάστηκε να εργάζεται πολύ σκληρά, χωρίς να ξεκουράζεται σχεδόν καθόλου. Πέντε χρόνια αργότερα, ο οργανισμός της είχε επιβαρυνθεί με κοιλιακούς πόνους, ασθένεια των πνευμόνων και νευρικό κλονισμό. Η ίδια είχε φτάσει στα όρια των σωματικών και πνευματικών της δυνάμεων.

Λίγο μετά την εκδήλωση των ασθενειών της, το 1935, μία από τις αδελφές της πέθανε, και η Χαβάγιο Τακάτα βρέθηκε στον δρόμο για την Ιαπωνία, όπου είχαν μετακομίσει οι γονείς της, για να τους ανακοινώσει το δυσάρεστο νέο. Η ίδια ένιωθε μέσα της πως στην Ιαπωνία θα έβρισκε βοήθεια για να αποκαταστήσει την υγεία της. Έφτασε στην Ιαπωνία και ήταν στο χειρουργείο, έτοιμη να υποστεί εγχείρηση για αφαίρεση όγκου, όταν άκουσε μια εσωτερική φωνή να της λέει ότι η επέμβαση δεν ήταν καθόλου απαραίτητη και ότι υπήρχε και άλλος τρόπος να θεραπευτεί. Ενδιαφέρθηκε να μάθει για άλλες μεθόδους θεραπείας και ο γιατρός της την παρέπεμψε στην κλινική “Hayashi Reiki Kenkyu-kai”.

Στην κλινική του Δρ. Χαγιάσι, η Χαβάγιο Τακάτα δεχόταν Ρέικι καθημερινά από δύο θεραπευτές. Μέσα σε τέσσερις μόλις μήνες η υγεία της, όχι μόνο είχε βελτιωθεί, αλλά είχε αποκατασταθεί πλήρως. Εντυπωσιασμένη από τα αποτελέσματα της θεραπείας της, ενδιαφέρθηκε να εκπαιδευτεί και η ίδια στην πρακτική του Ρέικι. Στην αρχή δε δέχτηκαν να ικανοποιήσουν την επιθυμία της. Με τη δύναμη της θέλησής της, όμως, η Χαβάγιο Τακάτα κατάφερε να συναντήσει τον Δρ. Χαγιάσι, και τότε του δήλωσε την προθυμία της να θέσει τον εαυτό της στην υπηρεσία του Ρέικι με όλη της την ψυχή και να παραμείνει στην Ιαπωνία για όσο καιρό θα χρειαζόταν για την εκπαίδευσή της. Ο Χαγιάσι συμφώνησε και, έτσι, η Τακάτα έγινε μαθήτριά του. Παρέμεινε στην Ιαπωνία για έναν ολόκληρο χρόνο και είχε καθημερινή ενασχόληση με το Ρέικι. Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής της απέκτησε πολλές γνώσεις και μεγάλη εμπειρία.

Το 1937 η Χαβάγιο Τακάτα επέστρεψε στην Χαβάη με τις κόρες της, όπου ανέπτυξε πολύ επιτυχημένη δραστηριότητα ως θεραπεύτρια. Συνέχισε την εκπαίδευσή της στο πλευρό του Δρ. Χαγιάσι, όταν ο τελευταίος την επισκέφτηκε το 1938 μαζί με την κόρη του, για να τη βοηθήσει στην προσπάθειά της να εδραιώσει το Ρέικι ως θεραπευτική πρακτική στην Χαβάη. Τον Φεβρουάριο του 1938, ο Δρ. Χαγιάσι μύησε την Χαβάγιο Τακάτα στον Τρίτο Βαθμό του Ρέικι (Reiki Master) και έπειτα ο ίδιος και η κόρη του επέστρεψαν στην Ιαπωνία. Η Χαβάγιο Τακάτα ήταν η δέκατη τρίτη και τελευταία Reiki Master που μύησε ο Δρ. Χαγιάσι.

Το 1940 ο Χαγιάσι προαισθανόταν το ξέσπασμα του πολέμου ανάμεσα στην Ιαπωνία και τις Η.Π.Α. και γνώριζε ότι θα τον καλούσαν να υπηρετήσει ξανά στο Ιαπωνικό Πολεμικό Ναυτικό, κάτι το οποίο δεν μπορούσε μέσα του να δεχθεί. Υστερα από ένα διαισθητικό όνειρο, η Χαβάγιο Τακάτα τον επισκέφθηκε στην Ιαπωνία, όπου συζήτησαν για τον επικείμενο πόλεμο, για τη διασφάλιση της προστασίας της και της διδασκαλίας του Ρέικι. Ο Δρ. Χαγιάσι εμπιστεύτηκε στην Χαβάγιο Τακάτα τη συνέχιση του έργου του και, μετά τη συζήτησή τους, ενδύθηκε όπως όριζε η ιαπωνική παράδοση του Seppuku και εγκατέλειψε το σώμα του.

Μετά τον τελετουργικό θάνατό του, η Χαβάγιο Τακάτα τον διαδέχτηκε ως Grand Master. Έζησε και εργάστηκε ως θεραπεύτρια στη Χαβάη για πολλά χρόνια, η ίδια όμως άρχισε να μυεί Reiki Masters στην ηλικία των εβδομήντα ετών. Από το 1970 μέχρι το θάνατό της, το 1980, μύησε συνολικά είκοσι δύο Reiki Masters στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά.

Τον Αύγουστο του 1980 η Χαβάγιο Τακάτα ίδρυσε μαζί με ορισμένους Reiki Masters την American Reiki Association. Σκοπός του Συνδέσμου αυτού ήταν να οργανώνει και να συντονίζει τη διδασκαλία του Ρέικι. Τον πρώτο αυτό Οργανισμό διαδέχθηκαν άλλοι δύο, που σήμερα εκπροσωπούν το Ρέικι, και οι δύο με έδρα τις Η.Π.Α.: The American International Reiki Association (T.A.I.R.A.) και The Reiki Alliance.