Η ιστορία του Ρέικι (ΙΙ)

Όταν ο Μικάο Ουσούι επανήλθε στην κανονική κατάσταση συνειδητότητας, ο ήλιος μεσουρανούσε. Με έκπληξη διαπίστωσε πως ένιωθε πολύ ακμαίος και γεμάτος ενεργητικότητα, όχι εξαντλημένος και πεινασμένος όπως την προηγούμενη μέρα. Είχε εκπληρώσει την αποστολή του στο ιερό όρος Κουράμα και, πλέον, μπορούσε να πάρει τον δρόμο της επιστροφής. Άρχισε να κατεβαίνει το βουνό και, βιαστικός όπως ήταν, σκόνταψε και χτύπησε το δάχτυλο του ποδιού του σε σημείο που άρχισε να αιμορραγεί. Ενστικτωδώς έβαλε τα χέρια του πάνω στην πληγή για λίγα λεπτά. Η αιμορραγία σταμάτησε και ο πόνος εξαφανίστηκε.

Αφού κατέβηκε από το βουνό, βρήκε ένα πανδοχείο πάνω στον δρόμο, όπου κάθησε για να φάει κάτι. Καθώς περίμενε να δώσει την παραγγελία του, είδε την κόρη (ή, κατά άλλους, την εγγονή) του πανδοχέα να υποφέρει από άσχημο πονόδοντο. Το μάγουλό της ήταν πρησμένο και η κοπέλα έκλαιγε από τον πόνο. Του είπε πως υπέφερε μέρες ολόκληρες. Ο Ουσούι της ζήτησε την άδεια να αγγίξει το πρόσωπό της και ακούμπησε τις παλάμες του στα δυο της μάγουλα. Η κοπέλα αμέσως άρχισε να ανακουφίζεται από τον πόνο και λίγα λεπτά αργότερα ο πόνος και το πρήξιμο είχαν υποχωρήσει εντελώς. Η κοπέλα, έκπληκτη, παρατήρησε ότι ο άνθρωπος απέναντί της δεν ήταν ένας συνηθισμένος μοναχός.

Στη συνέχεια, ο ασυνήθιστος αυτός μοναχός παράγγειλε ένα μεγάλο πρωινό, παρά τη συμβουλή του πανδοχέα να μην φάει τόσο πολύ ύστερα από μια τόσο εξαντλητική νηστεία. Εκείνος το έφαγε όλο χωρίς να έχει την παραμικρή ενόχληση.

Όταν επέστρεψε στο μοναστήρι, τον ειδοποίησαν πως ο ηγούμενος ήταν κατάκοιτος με δυνατούς αρθριτικούς πόνους. Αφού αναπαύτηκε, ο Ουσούι επισκέφτηκε τον ηγούμενο, τοποθέτησε τα χέρια του πάνω στο σώμα του και οι πόνοι μετριάστηκαν.

Ο Ουσούι παρέμεινε στο μοναστήρι λίγες βδομάδες μόνο. Άφησε το μοναστήρι για να μεταβεί στη συνοικία των φτωχών του Κυότο, με πρόθεση να θεραπεύσει τους επαίτες και να τους βοηθήσει να ξεκινήσουν μια καλύτερη ζωή. Οι συνθήκες διαβίωσης στη συνοικία ήταν πραγματικά άθλιες. Ο Ουσούι έμεινε εκεί πολλά χρόνια και θεράπευσε πολλούς ανθρώπους από ασθένειες. Μετά τη θεραπεία, έστελνε τους νέους και ικανούς να βρουν δουλειά και να εργαστούν για να ζήσουν. Όλα έδειχναν πως ο Ουσούι είχε πετύχει και σε αυτή την αποστολή. Έτσι, άφησε τη συνοικία, έχοντας ολοκληρώσει εκεί το θεραπευτικό του έργο, όπως πίστευε.

Robert Blum, “Japanese Beggars”

Όταν όμως ύστερα από επτά χρόνια επέστρεψε εκεί, τον περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη: Τα ίδια γνώριμα πρόσωπα ζητιάνευαν και πάλι στον δρόμο. Η κατάστασή τους ήταν τόσο άθλια όσο και πριν από τη θεραπεία τους. Ο Ουσούι κλονίστηκε. Τους ρώτησε γιατί επέστρεψαν εκεί, αντί να αρχίσουν μια καινούργια ζωή, και εκείνοι του απάντησαν πως η δουλειά τούς φάνηκε πολύ κουραστική, και γι’αυτό προτίμησαν να γυρίσουν στον δρόμο και να ζητιανεύουν. Κάποιοι, μάλιστα, τον κατηγόρησαν που τους είχε θεραπεύσει.

Ο Ουσούι, τότε, κατάλαβε πως, ναι μεν, είχε θεραπεύσει το σώμα αυτών των ανθρώπων από τα συμπτώματα της ασθένειας, δεν είχε θεραπεύσει όμως τον τρόπο σκέψης τους, που ήταν το πραγματικό αίτιο. Ο Ουσούι συνειδητοποίησε ότι δεν είχε διδάξει στους επαίτες την ευγνωμοσύνη ως στάση ζωής. Αυτή η συνειδητοποίηση στάθηκε αφορμή για να καταγράψει τις επόμενες ημέρες, κατά τη διάρκεια διαλογισμού, τις πέντε Ηθικές Αρχές του Ρέικι:

Μόνο για σήμερα: Μην ανησυχείς.

Μόνο για σήμερα: Μη θυμώνεις.

Τίμα τους γονείς σου, τους δασκάλους σου και τους γεροντότερους.

Κέρδιζε τίμια το ψωμί σου.

Δείχνε ευγνωμοσύνη σε κάθε έμβιο ον.

Οι πέντε αυτές Ηθικές Αρχές είναι κατευθυντήριες γραμμές (guidelines), που προέκυψαν εν μέρει από τις πέντε αρχές του Ιάπωνα αυτοκράτορα Meiji, τον οποίο θαύμαζε ο Ουσούι. Ο Ουσούι πρόσθεσε τις πέντε Ηθικές Αρχές στο θεραπευτικό του σύστημα, ώστε να υπάρχει και πνευματική ισορροπία στην πρακτική του Ρέικι. Ο σκοπός των πέντε Ηθικών Αρχών είναι να βοηθήσουν τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν ότι το να θεραπεύσουν το πνεύμα τους, παίρνοντας συνειδητά την απόφαση – δέσμευση απέναντι στον εαυτό τους για αυτοβελτίωση, είναι αναπόσπαστο μέρος της θεραπευτικής εμπειρίας του Ρέικι.

Παρένθεση #1 – Για τον δέκτη: Το θεραπευτικό σύστημα του Ουσούι είναι κάτι πολύ ευρύτερο από την αποκλειστική χρήση της συμπαντικής ζωτικής ενέργειας για θεραπεία του σώματος. Το σύστημα Ουσούι ‘βλέπει’ τον άνθρωπο ολιστικά. Για να έχει η συμπαντική θεραπευτική ενέργεια μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, ο δέκτης πρέπει να αποδεχτεί την ευθύνη που ο ίδιος φέρει για τη θεραπεία του, να δεσμευτεί απέναντι στον εαυτό του για τη θεραπεία αυτή και να συμμετέχειενεργά σ’αυτή, κάνοντας εσωτερική δουλειά, με σκοπό την προσωπική τουαυτοβελτίωση. Ο δέκτης έχει τη δύναμη της πρόθεσης και η δύναμη αυτή είναικαθοριστική για την έκβαση της θεραπείας. Γι’αυτό στην αρχή κάθε συνεδρίας Ρέικι, ο πρακτικός ζητά από τον δέκτη να δηλώσει νοερά την πρόθεσή του (η οποία μπορεί να είναι π.χ. για θεραπεία και ανακούφιση από τον πόνο, υπέρβαση εμποδίων και λύση εσωτερικών συγκρούσεων – όλα αυτά ενεργειακά μεταφράζονται: απελευθέρωση από μπλοκαρίσματα – γαλήνη του νου, ειρήνη στην καρδιά, αγάπη χωρίς όρους, αρμονία στις σχέσεις με τους άλλους, αυτοαποδοχή, περισσότερη αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στη ροή της ζωής, ευελιξία, καθαρότητα σκέψης, πνευματική καθοδήγηση, φώτιση και ούτω καθεξής). Εδώ κλείνει η πρώτη παρένθεση.

Παρένθεση #2 – Για τον πρακτικό: Η εμπειρία του Ουσούι με τους επαίτες του Κυότο, τον οδήγησε και σε μια άλλη συνειδητοποίηση, η οποία αποτελεί, επίσης, κατευθυντήρια γραμμή στην πρακτική του Ρέικι και αυτή είναι το να μην προσκολλάται ο πρακτικός στο αποτέλεσμα της θεραπείας και να μην εμπλέκεται στο μάθημα ζωής του κάθε ανθρώπου, που μπορεί να έχει αποφασίσει σε επίπεδο ψυχής να περάσει το μάθημα αυτό μέσα από ασθένεια, όπως λόγου χάρη οι επαίτες του Κυότο. Είναι ύψιστη αρχή ο πρακτικός να σέβεται την ελεύθερη βούληση, την πρόθεση και το σχέδιο ψυχής του κάθε ανθρώπου.Αυτό, πρακτικά, σημαίνει να σέβεται τα μαθήματα της ζωής του και τον χρόνο που ο κάθε άνθρωπος αποφασίζει σε επίπεδο ψυχής να αφιερώσει σε κάθε μάθημα. Ο κάθε ασθενής είναι υπεύθυνος απέναντι στον εαυτό του για το αν και το πότε θα θεραπευτεί, και ο πρακτικός δεν ενδείκνυται να παίρνει αυτή την ευθύνη επάνω του, γιατί έτσι αφαιρεί από τον άνθρωπο αυτόν τη δύναμή του. Το να είναι προσκολλημένος, επίσης, στο αποτέλεσμα της θεραπείας υποδηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται το σχέδιο ψυχής και τον Ανώτερο Εαυτό του ανθρώπου που επιθυμεί να θεραπεύσει. Κανένας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει καλύτερα τι χρειάζεται ο κάθε άνθρωπος για την εξέλιξή του σε επίπεδο ψυχής, από την ίδια την ψυχή, τον Ανώτερο Εαυτό, του ανθρώπου αυτού. Από όλα τα παραπάνω προκύπτει το εξής:Ο πρακτικός μπορεί μόνο να προτείνει σε κάποιον άνθρωπο να βιώσει τη θεραπευτική εμπειρία του Ρέικι και πάντα ζητά άδεια από τον άνθρωπο αυτόν πριν του δώσει Ρέικι, ακόμα και από απόσταση. Στη δε αρχή κάθε συνεδρίας, όπως ο δέκτης δηλώνει νοερά την πρόθεσή του, το ίδιο κάνει και ο πρακτικός, γιατί η συμπαντική θεραπευτική ενέργεια Ρέικι ενεργοποιείται με τη δύναμη της πρόθεσης και του πρακτικού και του δέκτη. Η πρόθεση του πρακτικού είναι να λειτουργεί ως καθαρό και κρυστάλλινο κανάλι της συμπαντικής θεραπευτικής ενέργειας Ρέικι πάντα σύμφωνα με το Ανώτερο Καλό του δέκτη.Εδώ κλείνει και η δεύτερη παρένθεση.

Και συνεχίζουμε: Λίγο μετά τη διατύπωση των Ηθικών Αρχών, ο Ουσούι πήγε στο κέντρο του Κυότο, στάθηκε στον δρόμο και άναψε έναν μεγάλο πυρσό, σε μια συμβολική κίνηση αντίστοιχη μ’αυτή του Διογένη που έψαχνε για ανθρώπους με το φανάρι. Ο Ουσούι έψαχνε για ανθρώπους που αναζητούσαν το αληθινό Φως.

Έτσι, ξεκίνησε ένα άλλο κεφάλαιο στη ζωή του: η διδασκαλία του Ρέικι. Ο Ουσούι άρχισε να ταξιδεύει και να διδάσκει ανθρώπους πώς μπορούσαν να θεραπεύσουν μόνοι τους τον εαυτό τους, ασκώντας τη θεραπευτική τέχνη του Ρέικι.

Ο τάφος του Μικάο Ουσούι βρίσκεται σ’ έναν ναό του Κυότο και η ιστορία της ζωής του είναι χαραγμένη πάνω στην πλάκα. Ο τάφος του τιμήθηκε, όπως λέγεται, από τον αυτοκράτορα της Ιαπωνίας. Ο Μικάο Ουσούι ήταν ο πρώτος Grand Master, ο πρώτος Sensei, του Ρέικι.